Gözlerimi sabaha hasretinle açmaktan, Tükendim bittim gülüm ne olur anla beni. Yoruldum yalnýzlýktan köþe bucak kaçmaktan, Tükendim bittim gülüm ne olur anla beni.
El ele gezdiðimiz o günleri andýkça, Hasretin çýkmazýnda alev alev yandýkça, Ben kendimi yaþayan ölü gibi sandýkça, Tükendim bittim gülüm ne olur anla beni.
Sahilde dalgalarýn dövdüðü kum misali, Parçalara ayrýlan kýrýk bir cam misali, Yana yana eriyen kanýk bir mum misali, Tükendim bittim gülüm ne olur anla beni.
Muradýna erene gýpta ile bakýp da, Duygulu þarkýlarýn naðmesiyle akýp da, Hasretin çivisini yüreðime çakýp da, Tükendim bittim gülüm ne olur anla beni.
Yel estikçe kuruyan alýndaki ter gibi, Depremin salladýðý fayý kýrýk yer gibi, Acýnýn soldurduðu gözlerdeki fer gibi, Tükendim bittim gülüm ne olur anla beni.
Alptekin Yazar *** Kanýk: Kanaatkâr.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Alptekin Yazar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.