Zulüm þâhika ise, masum hayat baç mýdýr, Çýðlýksa zevk-ü sefa, duymaz saðýr kulaklar. Meþk yol dedi erenler, bu yol dolambaç mýdýr, Bekler yol yolcusunu, bi haberken ulaklar.
Muhabbet-i lal iken, sözde sükut erenler, Hû der baþlatýr Cem’i, söze destur verenler, Hay der hû ya cem olur, derviþ aný görenler, Derde bi-gümansa kara, hû der karayý aklar.
Levh-i Mahfuz kalemi, yazar hep yazýmýzý, Kavgamýz hep felekle, bilmez son kozumuzu, Meþkte dil-i lal kuluz, döktük son sözümüzü, Kalemle kanar kâðýt, bu devraný kim paklar.
Devran ki bir alemdir, diller sus pus olmuþken , Döner alem hû ile, hayr-ý alem solmuþken, Zevk-ü sefa der zahit, adem zevke dalmýþken, Huþu bilmez doðrulur, kalpte zevk-ü yasaklar.
Baþlarken dil-i yasak, gönül hû dan zevk alýr, Zevk-ü sefa nerede, kim zevkten ayrý kalýr, Secdede iken baþlar, ümmet hay’ la cem olur, Biter Cem’i cemaat, baþ olurken ayaklar.
Divane yok oldu hayr, yaþanýr þer-i hayat , Kul-kul olmaktan uzak, hayra yok iken niyet, Aðlar oldu hep mazlum, yetim öderken diyet, Cenderede ah-u vah, ahýn asuman saklar…
~~ · · • • • ✤ • • • · · ~~ Saklý Düþlerim
Abdullah ÜNLÜ • ✤ • Þehri ERZURUM Sosyal Medyada Paylaşın:
_DİVANE_ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.