SOLGUN BAKIŞLI BİR KADIN GİBİYDİN ESKİDEN

Solgun bakýþlý bir kadýn gibiydin eskiden!
Ýçten içe gözlerinden aðýr aðýr gizliden akan yaþla
Kendini hiçte belli etmeden koþuyordur sana hayatýn bilinmez bir köþesinden.

Belirsizce sönüyordu akþam vakitlerinde þehrin ýþýklarý
Ve hiç bilinmeksizin kayboluyordu bedenim çaresizce sokaklarýnda
Ýçimde sönmek bilmeyen ateþten sen
Bakýþlarýmda o ilk defa seni görmenin verdiði mutluluðun izleriyle beraberinde
Taþýyordu yüreðim ayrýlýðýn sindiði þehrin sokaklarýnda.
Susuyordu maziler, cebimde senden hatýra ipekten örmeli bir mendil
Her adým baþý kokluyor içimde seni yaþatýyordum belki kim bilir.

Sonbahar yaðmurlarýyla kuþatýlmýþtý þehrin her vakit
Etrafta uçuþan yorgunluktan düþkün yapraklardý senden habersiz
Yaðmurlarsa aðlamaktan gökyüzü kýpkýrmýzý kesilmiþ
Kapkaranlýk sisli sokaklardýr seni bulmak için sorguya çektiðim.

Ekim ayýnda doðmuþtuk belki ikimiz
Benim gözlerim gök karasý senin ki su yeþili
Benim tenim yeryüzü karasý sense gök beyazý.
Ne çok benzerliklerdi ki bizden ayrýdýr tutmayan.
Geceler bizler için kalkardý geç saatte yataklarýndan
Uykusuz masallar anlatan
Sabahlardý yorgunluktan senin sýcaklýðýndan yýlmayýp ayakta saygý duruþunda olan
Ne çok sevmiþtik senle Sonbahar aylarýný
Kaç defa yaðmur altýnda birleþmiþti yüreðimiz
Zamanýn kaçamak vakitlerinde kaç defa sonsuzdu ebedi sevgimiz.
Bir gün geldi aldý seni benden kahrolasý Karadeniz
Soldu geceler yas tutar oldu yazdýðým günlükler
Belki senden habersiz kaç defa atmýþtý karanlýk sulara bedenim çok da vakit geçmeden.
Gündüzler kayýp ilanlarýnda saklý,
Geceler adeta koma halinde
Bense yaralý çaresiz bir kar tanesi gibi erimekteyim günden güne.
Belki benden kalýr geriye kimsesiz aþklara bu son þiirden hediye.
Nefesim kesik kesik,
Ruhum darmadaðýn acý halinde
Lakin sevinçle sonsuzlukta senin buluþabilmek ümidiyse senin öldüðün o kara gecede!

Sosyal Medyada Paylaşın: