YOKLUĞUN BOĞUYOR

Ýnsan iþte yaþadýkça bazen
Yaþadýklarýn insaný boðuyor
Kendinden kaçmak istiyorsun
Hep yakalanan bir tuzaða takýlý
Kalýyorsun iþte istemezsende

Ne kadar kestirme yol denesende
Ne kadar vazgeçsende
Hayat o anda zor cekiliyor

Ömrün ömründen ayrýlmaz sanýrsýn
Aldanýrsýn ayrý düþtüðünde
Baðlanýrsýn göz ýslaklýðýna
Aðlanýrsýn aðlandýkça

Yeniden kurarsýn hayaller
Yeniden baþlasýn istersin
Elleri ellerinden, ömrün ömründen
Ayrýlmasýn istersin ayrýlýr

Bütün yaþanmýþlýklar
Yaþanýr gözler önünde ansýzýn
Hep senin istediðin gibi olsada
Onsuzluk mutsuzluk taþýtýr sýrtýnda

Çözülür mü bu sýr bu düðüm
Boðum/boðum sürer yaþanan günün
Zor zamanlar geçer
Hýzlý bitsin takvimden yapraklar
Hasretten yanýp tutuþkutça
Ne kadar çok baðlanýrsýn aþkýna

Sendeler bütün kuytu beklentiler
Elinde kim bilir hangi mevsimden kalan yapraklar
Hangi güzel çiçeklerden seçeceksin
O yokken nasýl vereceksin


Sosyal Medyada Paylaşın: