KURTULUŞ ÇAĞI

Uzun zamandýr beklediðin haber,
Yola çýktý geliyor sen dönüp giderken.
Yüzü neþeyle dolu, sýrtý keder...
Asýrlarca beklemiþ de olsan hep erken.

Yarýn deðil bugün.
Vuslat deðil sürgün.
Gözleri kan çanaðý,
Yanaklarý gülgün.

Çalýlarýn arasýnda böðürtlen görmüþ kadar sevinçli.
Gömleðini dikenler yýrtmýþ kadar üzgün.
Hafiften çizilmiþ teni.
Cennet kokulu teninde ince bir çizgi.
Kýzarmýþ, ama geçer.
Böðürtlenin tadýný alýnca unutur.
Yüreði kendinden geçer.

Aþk gibi.
Savaþ gibi.
Sevgiliden yanýt bekleyen aþýk,
Ocaðýn baþýnda dumaný tüten lavaþ gibi.
Bir kýlýç darbesiyle yaralansan da
Üzerine köz sýçrayýp yansan da
Aþkla bezenmiþ satýrlarý okuduðunda
Arasýna sevdayý sarýp tattýðýnda,
Unutursun.

Yaralarýný baldýranla sarýp avutur,
Yanýklarý sevincin sularýnda uyutursun.

Ölüme ramak kalmýþ kadar tükensen de
Yerlere serilip yorgunluktan topraðý öpsen de,
Ufuk çizgisini gördüðün zaman ötelerde,
Çaresi yok...
Bir ok gibi fýrlayýp yerinden,
Bir kuþ gibi saplanýp göðe,
Kurtulursun.




Sosyal Medyada Paylaşın: