Varmış!
Varmýþ!
Hayatý, bitmeyen bir bahar sandým,
Gördüm ki, bu ömrün yazý da varmýþ,
Gençliði, oyuncak bir sefer sandým,
Anladým, bu ömrün güzü de varmýþ!
Fark ettim, gündüzler hep bitiyormuþ,
Akþamlar oluyor, gün batýyormuþ,
Ýnsan, gerçekle kalkýp yatýyormuþ,
Hissettim, zamanýn sözü de varmýþ!
Yüzüme baktým da, çizgiler olmuþ,
Gözlerin feri yok, morlukla dolmuþ,
Þakaklarým çökmüþ, benzim de solmuþ,
Anladým, hayatýn izi de varmýþ!
Beyhude geçirdim, bunca zamaný,
Gelmeyecek sandým, Hakkýn fermaný,
Kalmadý, tükendi dizin dermaný,
Bu ömrün sonunda, sýzý da varmýþ!
Mezarlara baktým, binlerce beden,
Ýþte hakikat bu, gelmiyor giden,
Sorguladýn mý hiç, niçin ve neden?
Ölümün, durduran hýzý da varmýþ!
Kazým Öztürk (ÖZTÜRKÇE) 21 Þubat 2021
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.