"Var ya, bir sen var benden içeri, baþka da kimse yok" dedim, önce þaþýrdý, sonra sevindi, "Eyvallah iki gözüm" dedi.
"Ýki gözün mü? Hepsi bu kadar mý? Kabul etmiyorum" dedim, ona da "Eyvallah" dedi.
"Ýki göz yetmez. Burnun, dudaðýn, elin, ayaðýn, saçýn, týrnaðýn, baþýndaki taraðýn, çantandaki rujun, farýn da olayým, tam olsun" dedim, buna da "Eyvallah" dedi.
"Eyvallah aþaðý, eyvallah yukarý. Ona eyvallah, buna eyvallah. Baþka laf bilmez misin sen? O zaman senin adýn ’Eyvallah’ olsun. Ama sen o kelimeyi bir daha kullanma" dedim, deli mi ne, yine "Eyvallah" dedi.
Yok, kafasýna takmýþ, beni de kendisine benzetecek. "Eyvallah" diye seslendim, gözlerinin içi ya bana güldü, ya da halime güldü. Ýçimden "Eyvallah" dedim.
Ne de olsa güzel kadýn, hoþ kadýn, tatlý kadýn, havalý kadýn. Gülecek tabi ki. Aðlasýn mý? Yeter ki o hep gülsün, ama bana daha çok gülsün, baþkalarýna az gülsün, onunla her þeye eyvallah derim ben ya. Adý mý? Ay, söylemem ben ya.
Vecdi Murat SOYDAN (Yaþanmamýþ Aþklarýn Þairi) 29 Aralýk 2020, Isparta
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yaşanmamış Aşkların Şairi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.