DÜŞÜNCELER YORULMUŞ (740)

DÜÞÜNCELER YORULMUÞ (740)

Kýz dediðim hitaba.
Kahkahayla gülerdin.
Gönlümdeki kitaba.
Merhabayla gelirdin.

Yazdýk çizdik konuþtuk.
Sevgi sezdik sunuþtuk.
Aþk istenen bu yolda.
Bir þekilde tanýþtýk.

Güzel söz dilimizde.
Aþktý bu gönlümüzde.
Hoþ rayiha kokardý.
Açan her gülümüzde.

Sonrasý ne mi oldu.
Gönül ayrýlýk buldu.
Sorma kabahat kimde.
Kalpler acýyla doldu.

Ne sevdik ne koklaþtýk.
Ne öptük ne yaklaþtýk.
Mesafeler arttýkça.
Yavaþ yavaþ yoklaþtýk.

Bir hatýrla dünleri.
Bir bir geçen günleri.
Hiç mi deðiþtirmedin.
Þart dediðin enleri.

Ýþte ayrýlýk gelmiþ.
Dön dolaþ bizi bulmuþ.
Nerden geldik buraya.
Yaþam gülümüz solmuþ.

Ýlhan’i der, can solmuþ.
Gönlümüz acý dolmuþ.
Sevgi tükenmez derler.
Düþünceler yorulmuþ.

Ýlhan ATEÞ (Zayi Ozan)
Ankara, 02/12/2020 Çarþamba
Yayýn : 06/12/2020 Pazar
www.edebiyatdefteri.com/siir/1337140/

Sosyal Medyada Paylaşın: