Kardeşlik Sözde Değil Kaynaştık Özümüzde
M.YAZICI
Kardeşlik Sözde Değil Kaynaştık Özümüzde
Var mý düzgün bir yaný, doðruluðu dirliði?
Sorulur mu deveye boynunun eðriliði...
Hakk’ça konuþacaksak; önce özeleþtiri!
Adaletin Ruhunda YOK! DOSTLUÐUN HATIRI!
Hukuk Terazisinde hile/hurda olamaz,
Hiçbir sistem zulümle ayaküstü kalamaz!
Bir sakat ruh hâli ki; üstünlük hastalýðý!
Kendinden olmayaný sindirme küstahlýðý!
Sanýyor ki kendini, her þeyin öz sahibi
Zannedersin cephenin deðiþmez muharibi
Bir yerde yangýn varsa neden SU tutulmuyor?
Söndürmek þöyle dursun, rüzgâr estiriliyor...
Bölücülükten yana þikâyet ediyorsun!
Farkýnda deðil misin? Aynýný yapýyorsun...
Ötekisin diyerek durmadan itiyorsun
Dinlemek þöyle dursun, yüksekten atýyorsun
Araþtýrýp hâlini; derdin nedir" sordun mu?
Acýsýný paylaþýp, yaralarý sardýn mý?
Kardeþin yoksulluðu yüreðini deþti mi!?
Baðrýndaki yangýndan bir kývýlcým düþtü mü?
*
Öyle bir topluluk ki; ne yaþar, ne yaþamaz!
Böyle yok sayýlmayý, hiçbir zümre taþýmaz...
Geçmiþe sünger çekip, bu günü sorgularsýn
Sýð bir düþünce ile kardeþi yargýlansýn!
Yoksul býrakýlana, dönüp dilenci dersin!
Her türlü hakareti pervasýzca edersin
Dehþetle izliyorum, bir lütuf bahþediyor!
Veriyoruz" diyerek, yardým’ý fâhþ-ediyor!
Muhakeme yapmaktan hep uzak kalýyorsunir;
Neden ALAN deðil de, VEREN sen oluyorsun?
Sonra da pervasýzca; çok þey verdik diyorsun;
Farkýnda deðil misin, hakaret ediyorsun!
Kimin Hakkýný kime sadaka veriyorsun!
Kibirli eda ile hem, caka satýyorsun...
Karþýndaki, kardeþin! Besleme mi görürsün!
Her iþte "Aslan Payý" kendine ayýrýrken...
Neden anarþi doðar kardeþler arasýnda?
Aranmalý sebebi akýnda, karasýnda...
Bu kadar zor bir iþ mi? "BEN" deðil de, "BÝZ" olmak?
AYNI HAKKLARA SAHÝP OLDUÐUMUZU BÝLMEK...
Hain varsa ki; vardýr, emeli ayrýþtýrmak!
Fakat neden, iþini böyle kolaylaþtýrmak?
Topyekûn mimleyerek, için-için bilenmek!
En ufak ses tonunda, tehditlerde bulunmak!..
Öyle nazik konu ki; bir an da kopar baðlar!
Ne arkadaþ ne eþ/dost, araya girer daðlar...
Ah þu dilimiz var ya, sorumsuz sarf edilen!
Serseri kurþun gibi adres sormadan gelen...
Bir baþýbozukluk ki "Aðzý Olan Konuþur"
Söz, söz olmaktan çýkar, kurþunlara dönüþür...
...
Kökten tahlil ederek, mevzuyu bllmedikçe,
Temelde sorumluyu arayýp bulmadýkça...
Davranýþta, hizmette adalet olmadýkça,
Ýnsanca talepleri yerini bulmadýkça;
Bu Sessiz Feryatlarý elbete DUYAN OLUR!
Görüp, bilmediklerin, onlara AYAN OLUR!
Kurt, puslu havalarda avýný ARAR OLUR!
KENDÝ ÝNSANÝN ÝLE SIRTINDAN VURAN OLUR
Ailede asayiþ, ana babaya düþer,
Saðlamazsan dirliði bela OBA’ya düþer!
Büyük mü sayýlýrsýn muhatap almayýnca,
On binlerce insanýn canýna malolunca...
Deðiþmezse; bulamaz bu sakat mantýk, þifâ
Pamuk ipliðinde mi bu kule bu irtifa!
Bir þüphe mi arz eder kuvveti, saðlamlýðý!?
Sormazlar mý nedendir, sözlerin baðlamlýðý?
Bu öyle bir yapý ki; dayanýr külfetlere
Zemini meydan-okur þiddetli afetlere...
En büyük noksanýmýz düþünce, muhakeme
Adil bakabilirsek, gerek kalmaz hakime...
*
Daðlar/taþlar, kayalar dayanmaz bu acýya!
Daha ne kadar kurban! Kaç þehit Daðlicaya?
...
Neden çýkar insanlar öz yurdunda daðlara?
Ana baba eþ bacý bürünür karalara…
(…)
Hepimizin malumu, bir hikâyemiz vardýr,
Keçilerin inadý candan da ziyâdedir!
Oysa hakiki kaptan, gemiyi kurtarandýr!
Fýrtýnayý görmeyen; boþ bir üniformadýr…
Candan daha kýymetli hiçbir mevhum olamaz!
Can olmadýðý yerde kavram deðer bulamaz!
Çare yok! Þifâ için daðlanacak bu yara!
Bu kendi meselemiz, çözümü içte ara...
Eðer harici bir el dokunursa yurduma!
Yansýr tüm celâlliðim bedenime ruhuma…
Tek yürek tek can olur çýð gibi kenetlenir,
Tarih tekerrür eder, ismimiz perçinlenir…
…
Gâye ayrýþmak deðil, bütünlenmek, olmalý
Suçluyu sorgulamak hukukçuya kalmalý.
Canýn çok acýsa da, yargýsýz infâz olmaz!
Kabile yapsa bile saygýn devlet baz almaz!
Onlarca can alsa da; yine de linç yakýþmaz!
O zaman katillerle farkýmýz anlaþýlmaz.
Vakur ve adâletli davranmak FAZÝLETTÝR
Sabýr anlamýndaki suskunluk ASALETTÝR
Bu demek deðildir ki boynumuz kýldan ince!
Ölçüler denk tutulur, bu þuura erince…
...
Dilde söylense bile, algýda dengesizlik!,
Kendini farklý görür, bu yüzden eþitsizlik…
Olamaz hiç kimseden, kimsenin üstünlüðü!
Bunu kâlben söyleyin, gösterin dürüstlüðü…
Eþitlik dilde kalýr, hele bir söz söylensin!
Olsa da arkadaþýn bir-kalemde silersin…
Sözün en aðýrýný hesapsýz sarf edersin,
Neden yalnýz kendini efendi zannedersin?
Hakk’ý yok hiç kimsenin, kimseyi azarlamak!
Kardeþi köle sanýp, üstünlük pazarlamak...
Biri, bir diðerini tahkir ederek deðil;
Kalp mutmain olmalý; nefret güderek deðil...
Sýnýrsýz savunurken dilini, benliðini;
Nasýl yok sayýyorsun kardeþin kimliðini!
Neden bu mecburiyet? Sana tekmil verecek...
Vatana sevgisini her gün ispat edecek(?)
...
Annelik yüreðimle rahatsýzým durumdan!
Onlar hepsi evladým; olmasa da kanýmdan...
Her þehit haberinde bir parça kopar benden!
Kerpetenle çekilir, sökülür ruhum, candan
...
Görmezlikten gelemem! Ölüm olsa ucunda,
Bu Vatanýn Çocuðu! HAÝN’in Avucunda!
Ne þu’cu, ne de bu’cu, insan olarak bakmak,
NASIL BU YANLIÞ YOLA SAPTIÐINI ANLAMAK...
Ne yapsýn anne baba? Ateþ tüter baðrýnda
Titreyip durur CAN’I, bir diðeri daðlarda...
Öz be öz iki kardeþ, bekleþiyor pusuda!
Yarabbi, bu nasýl hâl! Ateþ akar us’unda...
...
Sýkýntýnýn sebebi herkesçe biliniyor!
Çözümü kabil iken; ne canlar alýnýyor...
Yeter! Durdurun artýk! Býçak Þah Damarýnda!
BU Vatan Evlatlarý, tehlikenin yar’ýnda...
…
Arama baþka yerde dert varsa, þifâ bizde
Zehir de, panzehir de, mevcuttur dilimizde...
En onulmaz yaranýn ilâcý gönlümüzde!
Kardeþlik sözde deðil, kaynaþtýk özümüzde...
21.10.2011 Metanet Yazýcý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.