dudaklarýný sevdim gölgeli bir akþamda ismimi söyleyen; o buðulu bakýþlarla gözlerini sevdimde, yaðmura baktýðým gibi rüzgara dönüp, onu kucakladýðým gibi bakamadým sana. býrakýp gittiðim þehir gibi güpe gündüz kol gezen yalnýzlýðýn gölgesine inat avuþturup avuçlarýmý her damlasýna umut yeþerteceðim buhar olup düþen yaðmura. ellerinin beyazlýðýnda bir akþam üstü serinliði; attýðým adýmlarý anýmsayamadýðým geçen zaman gibi. öylece duran yerli yerinde; uzatsam elini tutamadýðým, seslensem adýný duyuramadýðým bir sevda oldu bende. omuzlarýndan aþaðýya doðru düþürdüðün gibi, kapkara bir sevda oldu bende..
Sosyal Medyada Paylaşın:
mithat kerim mehmetoglu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.