Sokaklar karanlýktý Yýldýzlar sönmüþ Beynimde kopan çýðlýklar Kulaklarýmý çýnlatýyodu adeta Yürüdüðüm sokaðýn sonu yok du sanki Sonra yalnýzlýk çöktü tüm ruhuma Ve ardýndan usul usul esen rüzgar sanki tenin deydi bedenime Yada ben öyle hissettim Aniden karþýmda bi çocuk gördüm yada gördüðümü sandým Bana bakýyordu sadece çaresizce Sonradan fark ettim Çaresiz kalan tek benim olduðumu bana bakanýn ben olduðumu Çaresiz geçen çocukluðumu bir kez daha görmüþ oldum Bu gece...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ferhat alp Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.