VEFASIZ

VEFASIZ

Sessiz çýðlýklarým yankýlandý duvarlarda

Herkes duydu bir sen duymadýn insafsýz

Gözlerin kör olmuþtu sanki,

Kulaklarýn ahraz

Dilin iðneleyici zira kemiksizdi

Sözlerim sana hükümsüz

Aklýn yüreðine muhalif

Kalmamýþtý sende ne merhamet ne vicdan

Hani nerde? devasa gördüðün...

Uðruna ölümlerden ölüm seçtiðin sevdan

Kendi ellerinle öldürdün

Bir avcý misali acýmasýzca

Kalbimi söküp aldýn

Sildim tüm yazdýklarýný

Al yazdýðýn yalan satýrlarýný

Geri ver çaldýðýn hayatýmý

Yaþananlar unutulmuyor silip yok saymakla unutulmuyor ey! fani

Güneþ battýðýnda bir gün mü ölür? Sanýrsýn

Bir de ben ölürüm!

Su düþer ateþe, ateþ ölür!

Sen düþersin gönlüme bir de yüreðim ölür!

Ah! Vefasýz hiç mi kýymeti olmaz onca yaþananlarýn...

Gökte gri bulutlar yol alýrken

Sancýlý aðrýlý bir vakitte

Bitmez tükenmez bir yolculukta

Herkesten her þeyden ölesiye vazgeçtiðin anlar buldum seni

Tüm umut’unu kaybettiðin...

Elini yalan vefasýz dünyadan çektiðin

Zaman diliminden, azrailin elinden aldým seni

Öfkene, üzüntüne tanýklýk ettim...

Gözyaþlarýna ortak oldum

Gün ýþýðýn olup karanlýðýný aydýnlattým
Vefasýz.
Sosyal Medyada Paylaşın: