MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

çanakkale destanından: ek 8 YAHYA ÇAVUŞ'UN ADAMLARI
ismail karaosmanoğlu

çanakkale destanından: ek 8 YAHYA ÇAVUŞ'UN ADAMLARI


YAHYA ÇAVUÞ’UN ADAMLARI 


Toplarý yoktu 
tüfekleri yoktu 
bombalarý yoktu 
yalnýzca yüreklerinde 
kor ateþ gibi yanan 
yandýkça yalazlanan 
imanlarý vardý 
inanýyorlardý 
inanmak ne kelime 
baþtan ayaða inanç kesilmiþlerdi 
inanýyorsanýz üstünsünüz buyruðuna 
iman etmiþtiler 

Sanki kan kemik ve etten ibaret deðildiler 
baþtan baþa iman 
baþtan baþa aþk 
baþtan baþa kuvvet kesilmiþtiler 
som inanç som düþünce som ateþtiler 
yüreklerinde volkanlar kaynýyordu 
lav püskürtüyordu her yere 

Düþman çaresizdi 
top tüfek iþlemiyordu ateþten göðüslere 
mermi iþlemiyordu alevden nefeslere 
onlarýn kalplerindeki iman 
yakýp yýkýyordu her yeri 
ateþ gibi parlýyordu gözleri 
Türk askerinin 

Düþman askeri 
korkuyordu atýyordu silahýný
kaçýyordu sýrtýný dönerek gerisin geriye 
kaçýyordu ardýna bakmadan 
komutanlarýnýn ikazýna kulak asmadan 
ölümden öteye ölüm yok diye 
bile bile ölüme gidilmez diyerek 



Yahya Çavuþ’un adamlarý 80 kiþiydiler 
57. Alay’ýn þanlý kahramanlarý 
80 kiþiye iki tüfek düþüyordu 
ne baþka silahlarý vardý ne bir þey 
bir de mangal gibi yürekleri vardý 
ateþ gibiydiler 
gözleri çakmak çakmaktý 
ne toplarý ne tüfekleri vardý 
mangal gibi yürekleri vardý 
ateþ gibi gözleri 
gözleri çakmaktý 
ateþten ok gibi atýldýlar 
düþman üstüne 
bir mýzrak gibi 
fýrlayarak ileri 
saplandýlar düþman böðrüne bir mýzrak gibi 

Düþmanýn topu tüfeði vardý 
ama yüreði yoktu 
korkuyorlardý ölmekten 
dehþete düþüyorlardý 
ölme ihtimalinden bile 

Deri dönememekten 
dehþete düþüyorlardý 
tir tir titriyorlardý korkularýndan 
korkuyorlardý 
gitmekten ama bir daha geri dönmemekten 
kaçýyorlardý 
ardlarýna bakmýyorlardý 
ardlarýna bakmadan kaçýyorlardý 
azrailden kaçar gibi kaçýyorlardý 
en ufak bir gürültüden korkuyorlardý 
ödleri kopuyordu 

korkaktýlar 
yüreksizdiler 
kadýn kýlýklý erkektiler 
adlarýndan baþka erkeklikleri yoktu 

ürküyorlardý 
kendi gölgelerinden bile 
korkuyorlardý nefes almaktan 
ürküyorlardý 
her an ölümle burun buruna gelmekten 
korkuyorlardý ölümüne korkuyorlardý 

Oysa Türk askerinde korkudan en ufak bir eser yoktu
ürkmüyorlardu 
hiç bir þeyden 
ölümden perva etmiyorlardý
ölüme aþkla koþuyorlardu 


Yarýþýyorlardý Türk askerleri 
cennete girercesine 
ölümden korkmak her an ölmektir diyorlardý 
ölmek sevgiliye kavuþmaktýr diyorlardý 
savaþýyorlardý Azrail’e bir an önce kucak açmak için
yarýþýyorlardý cennete bir an önce kavuþmak için  
yarýþýyorlardý cennete girmek için 
yarýþýyorlardý Allah’a ulaþmak için 
yarýþýyorLar ve savaþýyorlardý
savuþuyorlardý bir bir aramýzdan 
yarýþýyorlardý vuruþmak için 
göðüs göðüse savaþýyorlardý 

gökyüzüne ulaþýyorlardý
yüce ALLAH’a kavuþuyorlardý 


ahmet KEMAL

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.