Hayatýn koþturmacasýndan sonra yanýna vardýðým an narin ve naif bedenine usulca dokunuyorum Karýncalanýyor bedenim kanatlanýyor dertlerim sýrtýndaki sevda yükü deðil de Ömrümü verdiðim sadece o an var iþte bu benim dünyadan koptuðum andýr iþte bu benim ruhumun zincirini kýrdýðým andýr Ýþte ben o ana baðlandým....
Sosyal Medyada Paylaşın:
UFUK AKALIN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.