Kan soluyor ruhum, keskin bir gecenin sýrtýnda Delik deþilmiþ canlar son tangolarýný yaparken Sýzým sýzým sýzlayan yaralara avuçlar dolusu tuzlar da kar etmiyor
Soluk bir mum ýþýðý hayat veriyor bezgin gölgelere Siluetler silik… Ýçki masalarý darma duman, Yerle yeksan…
Kan bulamýþ, kýrýk bir yüz ifadesi Yerde gökte koþuþturan can hezimetleri Bir imbatla yerle bir oldu zaten eðreti olan düzen Rota kayýp.. rota yitik…
Sokaklardan oluk oluk kan akýyor Kafasýna vurula vurula öldürülmüþ can cesetleri Duvarlarda mýhlanýp kalmýþ
Taþ kesilmiþ yürekler Kan pompalamaktan baþka bir iþe yaramýyor artýk Göz bakarken, beyin kör olmuþ
Taþ duvarlarýmý ördüm evet Þerrin de gazabýn da eksik olsun benden Ben kendi karanlýðýma bulanmýþýn zaten Kendime bile ayný cehennemde tahammül edemem Sosyal Medyada Paylaşın:
cihangirorkun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.