S'ONSUZ S'EVDA

“ DÝL-RÛBA’M ”

I.

S’onsuz bu sevda ucu yanýk gönül yapraðýnda
Sarýlmalarýmýza susamýþ, suskun yolculuðumda
Bu sonsuz bir þiir, Dilrûba’m!

Üstelik kapattýn,
Bütün demir sürgüleri duygularýna
Yokluðunun nahoþ karanlýðýnda
Baþýboþ dolanýr afili kelimeler dimaðýmda.
Yüklemsiz, yüklenirim gizli özne yüreðime.
Aylardýr býçak açmaz buz tutmuþ dudaklarýmý.
Alýnýrsýn diye korkar da susarým!
Kapanmaz yâreler açmýþ olsa da elvedan,
Sýnýrlarýný aþýp dönmeni beklerim.
Sevdanýn sýlasýndan uzak,
Soðuk ve ýssýz bir sýðýnma kampýnda

II.

Her an ellerini arýyorum, Dilruba’m!
Avuçlarýný, nefesinin sýcaklýðýný, sözlerini
Gözyaþýyla ýslatýyorum her gece
Hayaline sarýlarak uyuduðum saçlarýný
Olasý görünmeyen bir avuntuya
Bel baðlayan afacan gözlerim
Bakadurur kapý eþiðine
Kim girse sen zannederek...
Döneceðin de yok, bilirim!
Tik taklarla takvimler eskir,
Romanlar, öyküler, nesiller deðiþir.
Kim bilir, sevdalara küskün yüreðin
Bir gün sahiden sevilmeyi öðrenir.
Vaktini dolduran ýstýrap terk eder düþünceni
Huzurun pak sinesinde al güller yeþerir.
Benimse cismani âlemde tek tesellim
Eski bir fotoðraf kadrajýndaki gözlerin
Hâlâ isminin hamallýðýný yapar sözlerim
Zihnimin karanlýk sularýnda
Gülümsemeni özlerim…
Niceleri aþan duygularla sarmaþ dolaþ
Gerdanýnda özlemle erimek geçer içimden
Su tanecikleri gibi kayarak kucaðýna
Süt kokunla firkati bin düðümle boðarak
Ak göðsünde soluklanmak geçer.
Yalan dünyanýn gerçek düþ’üydün iþte sen!
Yüksekten, çok yüksekten düþtüm ben!
Ellerimde olmasýný isterken ellerinin
Kayboldum yollarýnýn tozunda el illerinin

III.

Ezel’im, ezber’im, Dilrûba’m!
Ne zaman gülümseyecek olsan
Ýçimdeki durgun denizler coþar.
Bendine sýðmaz sevinçler, sel olur taþardý.
Tutabilseydim ellerinden,
Endiþeden terlemiþ baþýný
Yaslasaydýn sevdamýzýn omzuna
Savuþtururduk vesveselerimizi
Kaybetmekten korkarak sevmiþtim seni !
Gölgen deðse gözlerime,
Ürkek bir tavþan gibi ne yapacaðýný þaþarak...
Vedan ile sürgüne müebbet olunca duygular,
Kaybetmiþliðin eþkýyalarý
Sayýsýz kurþun atýp yüreðimi vurdular.
Yalan dünyanýn tek düþ’üydün iþte sen!
En çok olmak istediðim yerden kovuldum ben.
Ellerimde olmasýný isterken ellerinin
Kayboldum kaldýrýmlarýnda el illerinin

IV.

Yâr’im, evveli silip lügatinden
Ezelin olsun isterken dizlerim
Demir alýp limanlarýmdan, gidiverdin.
Alacasý bol iklimlerde sarýlamadým sana...
Mýsra boyu intihara yeltenip,
Kâðýdý unutmayý yeðledi mürekkep,
Küstü kaleme ellerim, parmaklarým, gözlerim
Yine de Dil-rubâm, yine de!
Tek muradýmdýr, son istirhamým
Mutlu olmaný dilerim...
Benimse bir intihar düðümlenir yutaðýmda
Ýlmeði kendim baðlarým sensiz yarýnlarýma

Loðusa nöbetleri gibi nüksettiðinde özlemin
Çocukluðum katre katre dökülür peþin sýra
Ýþte o vakit Dilrûba’m!
Yaðmur taneleri gibi
Topraðýný arayan gözyaþlarýmý
Gizleyemem daha fazla gözaltý torbalarýnda
Bir daha duymazsýn, görmezsin, bilmezsin
Sensizliðin harýnda nasýl yandýðýmý...
Zamaný sona ermiþ yakarýþlarýmý saklarým sinemde.
Yalan dünyanýn tek düþ’üydün oysa sen!
En çok olmak istediðim yerden kovuldum ben.
Ellerimde olmasýný isterken ellerinin
Kayboldum zifiri çýkmazlarýnda el illerinin

V.

Ahh Dilrûba’m ahh!
Bir sabah yeni bir güne açarsýn gözlerini
Baþka þehir,
Baþka cadde,
Baþka yollarda…
Benimse bir intihar düðümlenir yutaðýmda
Seni, tanýdýðým geceden baþlarým aramaya
Seni kaybettiðim yerden baþlarým aramaya
Her iç çekiþimde bir hýçkýrýk tutar sözlerimi
Susarým!
Nihai dünyanýn baki düþ’üydün iþte sen!
En çok bulunmak istediðim gönülden
Kovuldum ben!
Ellerimde olmasýný isterken ellerinin
Kayboldum kahýrlarýnda el illerinin

Müebbet’e sürgün bu hasret, bilirim…
Dilerim ki;
Firdevs baðýnda ceviz gölgesine kadar
Sabredebilirim!
Ellerini tutmadan gidersem,
Bekletme olur mu beni.!

_______________________________________
Eser: S-ONSUZ SEVDA ( Dilruba’m )
Kitap: CANRUBA MISRALAR

*Sonra yokluðun geldi aklýma, bir ilmek daha sardým boynuma! ((Þair))

Han AKÇADAÐ
____________________________________
Sosyal Medyada Paylaşın: