DİL-RÛBA

Ey sevgili!
Ýzahata kalksa mýsralar, edebiyatta yok yeri
Ne araf ne cehennem, sensizlik daha da beteri!

Ey ayak izinde süründüðüm!
Neþeyle tenezzül’üm kalmadý þu hicran aþka
Sensiz hem yetim hem öksüzüm
Kim yanar biçar’a, virane göðsünden baþka?

Ey hicran’ým!
Her ikindi kýzýl ufku seyreder gönül, bilir ki akþam olmakta
Cennet sinene bir katresi düþmez mi gözyaþýnýn?
Saðanak mesken tutmuþ yanaklarý,
Göðsü sel basmakta!

Aþk-ý pervane’nin elem’i kalmasýn yine de sende,
Sevdaný çekerim gözlerime
Ýs’li bir mim diye her gece-i devriyende

Þol yel gibi esip ýralandýn esen kalmanýn baðýndan
Katre katre nâr seçtim hazanýn girdabýndan

Sema’ya sýðmazsa nerede aramalý artýk bu rüyayý?
Daha dündü, yýllar sonraymýþ gibi özlerim dil-rubâyý

Cürmüm ne ki seni sevmenin vebali
Asar boynuma günahý
Yetmez ifade etmeye bu yangýný
Yüz bin dilin bin bir ah’ý

Mýsra lisanýn hafiyesi olmuþ,
Zehri þýrýl þýrýl akmakta
Kaç dilek tuttum sayamazsýn
Ay þavklý þu ulu sunakta!

Kaçýnýrým karanlýk ufka bakmaktan gözlerim nemli,
Mevla duyar da yâre kýzar diye gönlüm elemli

Hem darýlmýþ yüreðin,
Ýzine yüz sürmeye yoktur mecâlim
Duam odur ki tez bitsin
Çokça istediðin nahoþ mezalim!

Dalýp çýksa aðzýmdan feryâd-u figanlar’ým eriþir arþa
Ne kutlu gün olur þu fani þen naaþa!
Baþýný önüne yýkmadan varsam,
Ýmamýn önündeki taþa!

Ey karanlýðýna sürgünlüðüm!
Bir mýzrak ki firkât’in
Saplanýr en derine sözlerinden
Sanma marifet-li ecel gelir
Bir tek Azrail’in ellerinden,
Öyle bir sevda ki;
Her fecr, tan aðarýyor diye ölürüm kederimden..

___________________________________
Eser: DÝLRÛBA

Han AKÇADAÐ
___________________________________
Sosyal Medyada Paylaşın: