MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Güneş'i Kendime Hasret Bıraktım (Mahkûm)
Ali Rıza Duman

Güneş'i Kendime Hasret Bıraktım (Mahkûm)


Nemli bir yaz günüydü
Ellisinde bir adam çýktý mahpus damýndan
Elinde bavul, sýrtýnda yýpranmýþ paltosu
Kanadý kýrýk bir kuþ gibi sekti eþikten
Yavaþça birkaç adým attý ve yere baktý
Sanki kaybettiði bir þeyi arar gibiydi
Sonra baþýný göðe kaldýrdý ve haykýrdý
Hiç söylenmeyen yarým kalmýþ o eski türküsünü

Gökyüzü görünmez buralar bana dar
Güneþi kendime hasret býraktým yâr
Dört duvar arasýnda kaldým yar
Güneþi kendime hasret býraktým

Aldým yýpranmýþ, eski bavulunu elinden
Ben nereye gidelim demeye kalmadan
Eski bir adres uzattý bana
Önce oraya gidelim, dedi sessizce
Yýkýk dökük bir kahvehaneydi adreste yazan
Koso’nun kahvesiydi
Yüzü aydýnlanmýþtý, yüzü gülmüþtü
Kan gelmiþti, lale bürümüþ kýr gibiydi ama
Tanýdýk kimse kalmamýþtý eskilerden
Ýki demli çay söyledim sandalyesini çekerken
Caný çekilmiþ gibi býraktý bedenini
Bembeyaz kesilmiþ yüzünde bir mânâ ararken
Eski bir resim çýkardý cebinden
Gösterdi titreyen elleriyle bana
Bu benim, dedi içini derin derin çekerken
Alýcý kuþlar gibi bakýyordu gözleri
Sanki daðý taþý deliyor da öteleri görüyordu
Sanki çaðlayan nehirdi de bentler yýkýyordu
Bir resme baktým, bir ona baktým ya þaþýrdým
Gözlerime baktý yavaþça sanki içimi okuyordu
Öksürüðüne karýþan derin bir nefes aldý
Dinle yeðen dedi mendilini yüzünde gezdirirken
Ýstersen bir þahin ol, istersen bir kartal
Farkýn yoktur içeride kafeste bir bülbülden
Görebildiðin kadar özgürsün yeðen
Görebildiðin kadar özgürsün
Görebildiðin dört duvardýr baþka ne ki
Görebildiðin bir mutfak, halýlýk, hücre baþka ne ki
Orada derdinden bülbül kesilirsin iþte
Yanýk bir ses seni deðil beni yakar
Çaðlayan bir nehir olsan da içerde bir gölsün
Hayallerin körleþtirdiði bir düðümsün
Mahkûmluk dediðin nedir söylesene yeðen
Düþtüðünde görürsün yeðen, düþtüðünde görürsün
Her sabah demli bir çayýn buðusunu
Nem kokan duvarýn da kokusunu
Otuz üçlük tesbihinin de vuruþunu
Dostlarýn da zaten vefasýz oluþunu yeðen
Bin bir soru ile yüreðin burkularak iç çekmek mi
Otuz üçlük bir tespihe gençliðini gömmek mi
Diline dolanmýþ bir türküyü tekrar tekrar söylemek mi
Baharýmý kara, kýþa buladým da elime geçen ne
Allah’adýr sitemim ama yok isyaným
Bir bela bir kör pusu ben darda kaldým
Sevda baðýndaki gülleri kýrdým attým
Güneþi kendime hasret býraktým

Kýrýþmýþ yüzüne gün deðse de
Aklý mahpus gecelerdeydi
Solmuþ ikinci bir resmi cebinden çýkarýrken
Aklý sevdiðinin elini ilk kez tuttuðu yerde miydi
Gözünde damla, gönlünde kalmýþ arzusu
Sevdasýz ömür susuz gül, dedi derinden
Yavaþça yerinden kalktý ve göðe baktý
Sanki gönlündeki bir þey onu yakar gibiydi
Sonra sazýný aldý eline ve gönlünce
Söyledi o yarým kalmýþ eski türküsünü

Gökyüzü görünmez buralar bana dar
Güneþi kendime hasret býraktým yâr
Dört duvar arasýnda kaldým yar
Güneþi kendime hasret býraktým

Ali Rýza Duman & Âdem Erdoðan



Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.