İSTANBUL

Ýsterdim ki,
Ýstanbul da olayým .
Çýtýr simit elimde,
Sahilde dolaþayým .
Bir parça isterler ,
Üstümde dolaþan martýlar .



Köprüye bakayým uzaktan .
Gelen,giden arabalar .
Kimi ayýrýrken sevdiðini,
Kimisi de kavuþturur .



Bir ümit salar denize ,
Elinde oltasýyla .
Gelmez o yeme,
Düþüncesinde olsa da balýklar .


Rüzgar eser karadakilere,
Denizin kokusunu alýr gelir .
Dalar insan Ýstanbul’da,
Gider ha gider gerilere...

Sosyal Medyada Paylaşın: