Son Sözüm

Son Sözüm

Beþ gür çocuðum vardý, çok çabuk büyüdüler,
Þimdi bir yabancýlar, nasýl olursa eller...
Tabiki unutuldum, artýk sarmýyor kollar,
Bilmezler ki, bu adam sadece selam bekler,

Asla da soramadým: karým neyi mi sevdi?
Bir kez olsun duymadým; ne kadar beni sevdi.
Demek ki çok az sevmiþ çabukca unutuldum,
Belki de beni deðil, sade paramý sevdi.

Sahte selam vermeden asla geçmeyen dostlar,
Cüzdaným delinince hepsi de kayboldular.
Kedi köpek unuttu, en çok buna bozuldum,
Ben sýrtüstü düþünce ilk ýsýran oldular.

Yolum dar aðaçýna düþerse eðer bir gün,
Soracaktýr tok bir ses ’Söyle, nedir son sözün?’
Unutmasýn sevenler, seveni unutmasýn!
Korkum unutulmaktan, son sözüm budur...Yazýn!
Sosyal Medyada Paylaşın: