Akþam soðuðu vurdu yüzüme. Montumun yakasýný kaldýrdým. Eski mahallenin hafif nemli sokaklarý. Fýrýncýnýn dumaný ve ekmek kokusu sarmýþ her yaný. Ýki ekmek aldým. Rüzgar karþýmdan ýslýk çalýyor. Konserve kutusu týngýr týngýr yanýmdan geçti selamsýz. Bir tekme atasým geldi. Çocukluðumuzda top yerine oynadýðým günler geldi aklýma. Bizim ev göründü. Anam Kuzine yi yakmýþ. Kapýnýn þifresi hala ayný. Anahtarý takacaksýn. Hafifçe kendine çekip, Çevirken omuz atacaksýn. Selamualeykummm... Ula niye geç kaldýn diye giriþti babam. Anam durur mu. Sus be adam. Uþak nerden geliyo. Bakkal kaç adým ötedeki. Kaç saat oldu o gideli... Dedi babam. Gülüþtük... Sofra hazýr.Çay demleniyor. Huzur kaplýyor her yanýmý... Evin sýcaðý bambaþka
Kuzeyli.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kuzeyli Şair Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.