Öznesi yok bir bahçedeyim
ölüm konuþan sevmelerin koynunda
dün hafýzalý mutluluklarý geziyorum
çarýðým çapaklý bir niyetle
ölüme konuþuyorum
“sakla kendimden beni ey
ey hiç bilinmeyenli varoluþ manevrasý”
sadra þifa bir kendimken rayiham
þimdi bu ýssýz vadide koyu bir sebebin tepesinde
bildik kelimelerden sýyýrýp halimi
ölümü söyleniyorum
“tut beni kimliklerimden ey
sefersiz býrakma gönül makamlarýna ey”
baðýþta bulundum gölgemin içine etimi
kemiklerimden tok bir ses çýktý çarpýnca ruhuma
bu mihnetle kul oldum
Allah kanýtlý her anda tutarak nefesimi
“ey ölmek kibriyle durulan hayat
sakýn teslimiyetimde çoðalan aþktan ey”
þimdi isyan kurbanlý þemsiyemi açtým geceye
bu maceranýn mýntýkasý yok hayatta
bir ölmek þeydasý kurutur kötülüðü
bir de aþkýn behemahal tanrýsal gücü
“göç çareli menzillerden ýrarak ruhumu ey
mevzi tuttum kalbimin steplerini sana sevgili ey”