ben esgerdeykene hiþ baþka iþi yoðumuþ da bobam dutmuþ da satývimiþ Tatar Amada neyimiþ de “hocaya sormuþ da günahýmýþ” “üþ sene ayný goç bi sürüye gatýlýmazýmýþ” .. bi dernek gün þosada endim dýrmandým Göðcelliden köye aðþam garannýðýnda vardým e(vi)mize varmadan bi köyün ortasýndan memetlerin ordan geþmeyi hayallardým ceseret edemedim, ele-ðüne erezil olmadan izine ðelincek ertesi ertesi ðün zabahdan Haylaz Goç’u geri alayýn deyelek bi havasýnan Köse Dedeminen ata dostu Tokmacýklý Tokiri vukufu varýmýþ, Akmemiþi de aldýk yanýmýza bi vakýt getdik bulduk Çaltý nýn ilerisinde guþluk vahdý Tatar Amadý bulduk Beldecikde “Haylaz Goçum” seðidelek bi geliþ geldi öyle böyle deði(l) ..
bi yandan Akmemiþ, bi yandan Tokiri bi yandan ben köpekler gibi yalvardým adama dedim durum “böyleykene böyle” Amad Emmi “satlýk deði(l)” deye gamýtdý Tatar Amad bakdým yanaþmayo, sövdüm-saydým ana-avrat gatil olmak iþden deði(l) idi o ðün valla aldýðýnýn iki deði(l) üþ gatýný teklif etdik üsdüne bi(r) de dilediðin “ðoç” dedik serde genþlik de var üsdüne üsdelik þeytana uyuvusan bela tütüp galcak biþiy dei(l), esgerlik yanacak .. goyup da gedemedim Haylazýmý i(n)sanýn bek gücüne gediyoru hâlâ’ aklýma geldikçene a(ð)latdýrý, yakým yakdýrý “goyun gözlü” Haylaz Goç’un ardým sýra bakýþý gözlerime bi aðlamakdýr oturdu boynu bükük döndüm a(ð)laya a(ð)laya kýna mý yakdýn saþlarýnaa ..
sana havas olan benim hasretininen ölenim etme bana gel kölenim vurmuþ davýl çalmýþ zurna Ýmine ah Ýmine”
bobam “sen olsan verimiydin Haylaz Goçu” “satmayo demek kiyne eyi bi yere düþmüþ” dedi.. Þükür! çok Þükür et! onun uçu(n) “bin þükür” derin de olmayo iþde .. BÝTTÝ
www.youtube.com/watch?v=DeMCNbEy_l4
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.