Her kibrit bir Annedir. ’Düþtüðü yeri yakan bir evlat’ Doðuran. ... Aðlayan kibrit yanar. ... ’Neden bu kadar sýca...’ Bitiremeden sözünü Eridi... Eridi... Eriyen kar deðil, Kibritti. ... Mum deðil, Orman deðil. Cadý deðil, Soba deðil. Neden yakýlýr o zaman Kibrit, O deðil bu deðil ?
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yiğit Gümüş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.