Toplumsal alfabede Olmayan harfleri kullanýyor yüreðim. Belki de bu yüzden farklýdýr okuyup yazmam. Ne de çok önemsiz ayrýntýlar var hayatýnýzda; Gün boyu yürüdüðünüz caddelerde, Birkaç engelli. Toplumsal ahlakýn kýyýsýndaki Gecekondular gibi travestiler. Boya sandýðýnýn baþýnda çocuk Ki, her fýrça darbesinde, Kardeþine süt alýr, annesine entari! Önemsiz ayrýntýlar iþte.
Görünmez adam olsan ne yapardýn diyorlar Bir sokak çocuðuna; Acý acý gülümsüyor ve diyor ki çocuk: -Ne yani þimdi herkes görüyor mu beni, Çektiðim acýlarý, yaþadýðým ýstýrabý?
Palyaço gibidir toplum; Kimi çok mutlu olur, Kiminin ödü kopar palyaçodan! Oysa dallarý çiçekle dolmalý Büyüttüðümüz umutlarýn... Olacaksa tam olmalý, Eksik barýþson bulmalý! Herkes insanca yaþamalý!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hasan Ünal TEKAĞAÇ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.