geceler diyorum uzadýkça hayat kýsalýyor sayfa sayfa sürüyor kokusunu ve devam eden öze dönüþ yolculuðu "tozlar tozlara topraklar topraklara! " bir vaizden dinlemiþtim.
bir kaç tereddütten sonra karþýdan karþýya geçmeyi düþünüyor bir yaþlý kim bilir kaç kapý kapanmýþtý yüzüne kapanýrken nasýl bir iz býrakmýþtý ve sýrada hangi kapýlar vardý karmaþýk bir düþünce karmaþýk bir düzen karmaþýk sorular cevapsýz cevapsýz yazdýklarým zaten karmaþýk
yalancý bir rüzgar yalýyor tenimi tam orada evet tam orada utancýma yenik düþüyorum her defasýnda yaþamak için kaç kez ölmeli bilmiyorum kaç kez dokunmak istedim onu da bilmiyorum ve tanrý en haksýz sýnamasýna tabi tuttu "kalburla su taþý "der gibi önce ikiye böldü "incire ve zeytine and içti" sonra sevgiyi yarattý masal gibi kehanet bir yalandan ibaret kaldý
sonra vaiz de öldü ellerime tutuþturduðu cenneti unutarak tümü bir rüya kutsanmýþ ateþle sildik yüzlerimizi saðýr bir gecede kalan tek miras çöl rüzgarýyla kalbime sürüklenmiþ bir kum tanesi bin öfkeye gebe olsa da bedenimiz yýrtarcasýna göðsünü aþkýn griye dönen mevsimlerde kaldý her þeyimiz tek bir miras kaldý onlardan hüzün hüzün hüzün
ey hayatýn tozlu raflarýnda bekleyen kara kaplý kitap, bari sen acý bize...
15 Aralýk 2019 Sosyal Medyada Paylaşın:
Ehmed Kardok Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.