VOLVERİN’E AĞIT
Okul dönüþünde
Yoluna çýkmýþtý Selen’in
Minik yavru kedi,
Donmak üzereyken,
Erzurum’un soðuk ve karlý bir gecesinde.
Götürdü evine.
Isýtmak, doyurmaktý niyeti.
Geri býrakacaktý aldýðý yere
Titreyen aç yavruyu.
Ama kýyamadý atmaya
Sokaklarýna karlý, buzlu þehrin.
Mukimiydi artýk öðrenci evinin
Bir de ad verildi,
Volverin.
Paylaþtýlar dostluðu cömertçe
Ýki yeni ev arkadaþý.
Birlikte mezun oldular üniversiteden
Selen ve Volverin.
Sonra Mersin’di yeni mekaný
Ama sýktý onu sýcak havalar,
Apartman hayatý da cabasý.
Götürdüler Gözne Yaylasý’na.
Toroslardaydý artýk...
Oynadý, zýpladý,
Týrmandý aðaçlara,
Kovalamaca oynadý sincaplarla,
Savaþtý farelerle, böceklerle.
Mutluydu hep!
Her þey yolundayken
Bir aðrý peyda oldu kasýðýnda.
Hastaydý.
Hayvan hastanesiydi yeni mekaný.
Ameliyat... ilaç... tedavi.
Fayda etmedi.
Göçtü gitti,
Henüz beþ yaþýndayken.
Üzdü ailedeki herkesi;
En çok da koca yürekli Selen’i.
O þimdi huzurla yatýyor
Mezitli hayvan mezarlýðýnda.
Bense üzüntüye gark edildim.
Bir aðrý var sol yanýmda!
Dinmez bir türlü!
Pençesi var bir canavarýn oramda;
Týrmalýyor, sýkýyor!
Acý veriyor!
Patlatacak yüreðimi sanki!
Nereye baksam Volverin
Evde, bahçede, kanepede.
Kendi uyur mezarýnda,
Hayali her yerde.
Iþýklar içinde uyusun;
Unutulmayacak...
Ömer Adar-2019
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.