Ne kadar yol gittim bilemiyorum Saðým mezar solum mezar. Heyhat dedim ne kadar unutulmuþ mezar var. Topraðý kurak sahipsiz, Kendimden geçtim öylece sessiz. Onlarda yaþarken vardý çevresi Unutulmuþ þimdi yol kenarýnda. Taþ yýðýný olmuþ lehçesi. Arayýp sormuyor kimi kimsesi. Sahipsiz bir mezar olmuþ bedeni, Yüce daðlar aþtým Saðým mezar solum mezar . Buralar olmuþ kimsesiz diyar. Yanýmdakine seslendim . sen ne diyorsun bunlar için.ihtiyar. Dedi söylenecek ne kaldiki . Sevenleri býraktý yok oldu gitti. Hepsi dünyadan nasibin aldý. Þu faný dünya kimseye kalmadý. Kalbim aðladý o anda sessiz . Bu bedende toprak olacak çaresiz. Belki kefenli belki kefensiz, Sahipsiz mezar etme yarabbi. kimsesizlere dua okudum. Caným yandý birkez daha yarabbi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
HÜLYA CEPNİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.