Üstelik uçuyorsun da kanatlarýn bir insan kolunu andýrýyor sanki hareket etmek dýþýnda hiçbir özel anlamý kalmamýþ hafýzasýný yitirmiþ bir yatalak kanatlarýn, bütün uçmaklar katý bir zeminin aþaðý bir zeminin kedi girmesin parmaklýklarýnda son bulur, dünyanýn güneþe duruþunu; kalemin kaðýda dokunuþunu; karýncalarýn bir kabuðun peþinde olanca hizasýný; yaþamýn bir ölünün üzerinde daha küçük canlýlarla devamýný ayýramadýðýn gibi göðü ayýramazsýn pencereden o orada öyle vardýr...
Ýlker ÖZDEMÝR
Sosyal Medyada Paylaşın:
barbor Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.