Ezberden gittim hep hayatý
Ezberden çaldým
Söyledim,dinledim
Haykýrdým bazen
Çýðlýk çýðlýða þarkýlar söyledim
Þarký sözleride çalýntýydý
Þiirlerimin dizeleride
Sevgimin þevkatide
Bende bir þey yoktu hayatla
Benden kalanda
Gözyaþýmda yaðmurun damlacýklarýydý
Heveslerimde hep yalandý
Yüzümdeki gülücüklerde botoxluydu
Kaprisdendi yüreðimin sancýsý
Hiddetimdendi,nefretimdendi
Sevgisizliktendi
Aðrým,sýzým çoktu
Ama susturmuþtum ,uyuþturmuþtum
Narkozluydu duygularým
Ben hayatý ezberden yaþadým
Ezberden gittim
Okul sýralarýnda bile
En iyi dersim ezberimdi
Çabuk ezberliyordum herþeyi
Çarpmayý,bölmeyi iyi çözüyordum
Bir tek çýkarmayý beceremiyordum
Iyi niyetimden
Topluyordum herþeyi
Acýlarý,vefasýz doslarý
Nankör arkadaþlarý
Ìyiydi ya ezberim
Senide iyi ezberlemiþtim
Tek istikametti yolum,tek þerit
Saðým solum yoktu
Vitesi ya geri ya ileri takýyordum
Geride karanlýk bir gece
Ìlerde yine ezber bir tablo vardý
Kendimden hiç bir þey yoktu
Ýçimde biriken cümleler dahi
Alýntýydý,çalýntýydý
Gömüyordum tek tek harfleri
Habersiz kendimden
Ben diye birþey yoktu ki bende
Ölüm insanýn
En korktuðu þey deðildir
Hayatýn sonuna geldiðinde
Sahici bir yaþamýn
Hiç olmadýðýný farketmektir
O yüzden...
Peþine düþmedim hayallerimin
Olmadý da bir hayalim
Ya her neyse
Boþvermeli þimdi bunlarý
Hiç düþünmemek en güzeli belki de
Ben diye ben yok ki zaten
Hayatým alýntý,çalýntýdan ibaret
Þiirimde öyle
Cevapsýz kalsýn sorular bende
Ezberden çaldým zaten hayatý
sevay