NASILETTİN HOCA (17)

Nasýlettin Hoca bir gün;(*)
Komþu köyde varmýþ düðün,
eþþeðine binmiþ-oðlu yaya
düþmüþ yola.

Komþusu görmüþ bunu;
"Bre hoca, olurmu bu!
niçin yürütürsün çocuðu?"
Ne denir haklý þeye,
almýþ çocuðunu
oturtmuþ semere.

Hoca deh’lemiþ yine;
"Çüþþþ!" demiþ baþka biri;
"Ula utanýn be!
Her ikiniz çökertmiþsiniz eþþeði,
Allah korkusu yokmu sizde?"

"Oda haklý!" diye
acýmýþlar eþþeðe,
ikiside inmiþler yere,
koyulmuþlar yola yürüye-yürüye.

Yine
bir üçüncü yaya;
"Bakýn þu salaklara,
üç eþþek yürüyor yan-yana!"
diye
gülmüþ onlarýn haline.

Ne yapsýn Nasýlettin Hoca?
Herkes haklý, o farklý!
Eþþeði ayaklarýndan baðlamýþ,
uzun bir sýrýkta baþ-aþþaðý sallamýþ,
o bir ucunda, oðlu öbür ucunda,
almýþlar sarýðý sýrtlarýna,
koyulmuþlar yola.

Yoldan geçen Kadý’nýn biride
-o günün dava vekili, hakim ve savcý hemde-
"Salak" ve "Eþþek" küfrünü duymuþ;
Bu adamdan niçin davacý olmadýn?" diye
Hoca Nasýlettin’e sormuþ.

Hoca bu, akýllý-fikirli,
üstelik hazýr cevap;
"Yahu Dava Vekili!
Küfür sanamý geldi yoksa banamý ahbap?
Yolda biri taþýyorsa tepsi baþýnýn üstünde,
bana ne!
Ama bu baklava tepsisi gidiyorsa benim evime,
sana ne?"
Diye sormuþ.,
Kadý’da tüyüp, yokolmuþ.

(*) Tüm NASILETTÝN HOCA þiirleri; Orhan Veli Kanýk’ýn "EÞÞEÐÝN SÖZÜ" þiir kitabýndan anýmsanarak yazýlmýþtýr. Eþþek olmayanlarýn dýþýnda hiç kimsenin asla-ve-asla alýnmaya haklarý yokturç

Sosyal Medyada Paylaşın: