...

adý/n aþk ki
sözler seslere
karýþmadan
karýþamadan
akýyor
nehir yataklarýna..
gizli özneli
zamirsiz, zarfsýz
çoðu zam/an..
hayalini, hayaletini
kaybetmeye
hazýr deðilim
belki hiç
olamayacaðým..
tek
tutunduðum dalý
býrakamam
umudumu kaybedemem
küserim
her þeye ki
uykusuzluk bile
senden gelince
acýmýyor gözlerim
yüzüm mütebessim
anlýyor musun?

seni
görmek, duymak..
......................
kalýyorum orda
düþüncesi bile,
tarif edemiyorum..

tavrýn asil
duruþu
yanmakmýþ
sessizce..
bu da
öðrettiklerinden oldu
sevgilim..

h/içliðin derinliðinde
sen ve
toz bulutuyla
gözlerimizde
sis bulutu
kimsenin sahip
olamayacaðý
hazinem
aidiyetim..

ki her nehir
denizlere
ulaþamazmýþ
akýþý
deðiþtiremediðini
an’da olmayý
acziyetinle
kuþbakýþý seyreder gibi
þehri
içinin kýyýlarýnda
suya bakmayý
suda ki akisinle,
senli ama sensiz

“yaþamakmýþ” hayat..

ve sevgilim
hâlâ saat
seni sen
geçiyor...












Sosyal Medyada Paylaşın: