KERBELÂ ÂH KERBELÂ!…

Kerbelâ çöllerinde kadim zaman durmuþtu
Zalimler, mazlumlara kanlý pusu kurmuþtu

Kýlýçtan geçirdiler masum, salih kullarý
Al kana boyadýlar kývrým kývrým yollarý

Ehl-i beytin gülleri, “su, su” diye inledi
Ýstifini bozmadan, kör vicdanlar dinledi

Ölümün gölgesinde çektiler nice cefa
Ümmetin can paresi, ehl-i beyt-i Mustafa

Cennet delikanlýsý, Hakk’a nida eyledi
Ali Asgar beþikte çöle veda eyledi

Kerbelâ çöllerinde, kan aktý oluk oluk
Feryat arþa deðerken, mübarek yüzler soluk

Ümmetin goncalarý, Kerbelâ’da soldular
Efendimize komþu, hepsi þehit oldular

Yezid’e lanet olsun, Hüseyinlere rahmet
Bir yanda Muaviye, öbür yanda Muhammed…

Muharrem geldiðinde hatýraný anarým
Âh Ýmam Hüseyin âh, senin için yanarým!..

Kerbelâ çöllerinde su deðil, hüzün çaðlar
O acý günden beri, her kum tanesi aðlar

Kerbelâ, acýlarýn bitmeyen diyarýdýr
Hüseyinler, Aliler hepimizin yârýdýr

Yüreðimde yangýnsýn, Kerbelâ âh Kerbelâ!
Vahdet huzura gebe, ihtilâfta var belâ

Kerbelâ müminlerin kanayan yarasýdýr
Ýzanlarýn körlüðü, renklerin karasýdýr

Ehl-i beyte kast eden, haydutlar tayfasýdýr
Kerbelâ insanlýðýn bir utanç sayfasýdýr

Hüseyin âh Hüseyin, Efendimin torunu!
Zalimler söndüremez ehl-i beytin nurunu

Ehl-i beyt yüce soydan; sevmeli, has tutmalý
Muharrem geldiðinde beraber yas tutmalý

M. NÝHAT MALKOÇ

Sosyal Medyada Paylaşın: