HER ŞEY HİÇ BİR ŞEYDİ

Herþey
hiç bir þeydi..
Herkes
hiç kimse..

Sen vardýnya
o þehirde
o sokakta..
Sardunyalar yoktu.
Çiçekler kelebekler mesela
aklýmýn ucundan geçmezdi..

Pek hatýrlamasamda
kuþlarda ötmezdi
gibime geliyor..
Belki de
aðaçlarda yoktu
kuþlar olmadýðýna göre..

Canlýmýydý yaþam
hiç düþünmezdim..
Kalp atýþlarýnda
yýldýzlar çoðalýyor
gecem oluyordun
Gözlerinde
güneþ doðuyor.
gündüzüm oluyordun

Þimdi
düþünüyorumda
ne kadar kör
ne kadar saðýr
ne kadar
kendimde deðilmiþim..

Ýyi ki
sen
varmýþsýn
ve
iyi ki
ben
kendimden geçmiþim...

Necip Kahraman
Sosyal Medyada Paylaşın: