Gül Ve Bülbül

Gül bülbüle dedi, dalým kýrdýlar
Bülbül dedi, dalý kýrýlan benim
Gül dedi ki; beni candan vurdular
Bülbül, canýn bende vurulan benim

Gül, deli bir rüzgâr boynumu büktü
Bu dünyanýn kahrý üstüme çöktü
Bir zalim, "köküme tuzruhu ekti"
Yüreði ortadan yarýlan benim

Bülbül, figan etti hep zârý zârý
Zehrettiler, bana bu ilkbaharý
Niçin çok gördüler, bir kuru hârý
Oysa ki, hasretle kavurulan benim

Gül dedi ki, bahar ömrüm tamamý
Üstüme yýkýldý, dünyanýn gamý
Bari sen elleme gönül yaramý
Kanayýp kanayýp durulan benim

Bülbül dedi; sensin ruhuma esin
Býrak, bende kalsýn kokun nefesin
Bütün gönüllerin sultaný sensin
Yapraðýnla, ruhu sarýlan benim

Bir yanýn, incinse yüreðim yanar
Hoyrat eli deðse hep içim kanar
Halini kim anlar, beni kim anar
Hasretten hasrete savrulan benim

Ýbrahim Taþdemir
Sosyal Medyada Paylaşın: