Bir şair cesediyim artık

Bir þair cesediyim þimdi.
Kütüphane mezarlýðýnda tozlanan raflar arasýnda.
Zamaný en iyi kitaplar arasýnda ölen güller bilir.
Ve ben, 1996 dan bu yana dönen bir çarkým.
Dünyaya ihtilafým, Ýnsanlýða isyaným.
Kafamda yasak düþünceler ve darbe.
Devþirilmiþ bir yeniçeri askeri,
Yahut devrim, ihtilal þiirlerim.
Belki þimdi,
Belki ölünce filiz tutar dizelerde aþk ve gençliðim...
Artýk meþhur bir ölüyüm...

Acýklý bir seladýr þimdi okunan bu þiir...
Solan umutlar, çatlayan dudaklar, kuruyan oluklar...
Ekmek su gibi sakýndýðým dostlar.
Sahi, hatýrlar mý beni bir gün eski fotoðraflar?
Ve resimli kitaplar?
Edebiyat ve çocuklar?

En çok ölürken güzeldir insan.
Unutulmayan bir anýdýr cenaze ve ölüm.
Yýllandýkça eskir yürek ve takvim yapraklarý arasýnda tutsaktýr hüzün.
Bir cenazeyim þimdi, soluktur yüzüm.

Bugün biraz daha yorgunum.
Pareler bir doðruyum ölüme.
Ýç acýlarýmýn toplamý gözlerin.
Ve yolum uzun...
Yanýmda hiç fotoðrafýn yok sevgilim...
Yaþlý bir güvercin gibi düþüyorum yerlere.
Periþan, helak, ölesim var...
Artýk ölmekle yaþamak arasýnda bir çizgidir þiir.
Uçsuz bucaksýz gözlerin.
Ve gidiyorum...
Çetrefil, kuþku dolu bir yoldayým.
Kuþlarým çoktan ölmüþ.
Bitap, yorgun, sersefil...
Ölü bir denizden farký yok içimin.
Rýhtýma vuran bir cesedim.
Bir tabutum akþama...

Ve bir þair cesediyim artýk.
Kütüphane mezarlýðýnda tozlanan raflar arasýnda...

Bir üzünç aralýðýnda hatýrlarým seni çiçeklerin boynu düþerken.
Gözlerin çok fazla derin ve güzeller...
Betimlenemezler...
Edebiyat bize yardým edemez.
Ölüm hakkýndan gelir bitek gözlerinin.
Ölmek, ah...
Ne ara yaþadýk ki biz seninle?
Çaylar, simitler, çiçekler ne ara geçti?
Þiir denilen kýsým nerde?
Sabýrsýz yaþadýk biz seninle bunu.
Piç, ahlaksýz, orospu her neyse.
Piþmanlýk hikâyesi belki.
Ve geçti...
Bacaklarýmýzdan akan kirli bir terdi zaman.
Küstahça kesti biletlerimizi ve bileklerimizi ayrýlýk.
Neþter ve sezeryan ve çocuk...
Adamsa þeytanla bir safta.
Ve oysa kadýn þehvetle sürülmüþ bir tarla.
Ve acý doðuran ellerimizde filiz veremezdi tohumlanan umut.
Sabýr ve lohusallýk...
Beklemek en büyük acý.
Ve ayrýlýk...
Biz seninle ancak ölüyüz artýk...

Balýklarý aðlatan kadýn...
Biz seninle bu þiirde öldük...

Bir þair cesediyim þimdi.
Kütüphane mezarlýðýnda tozlanan raflar arasýnda...

Hoþçakal balýklarý aðlatan kadýn...
Sosyal Medyada Paylaşın: