“Ne çok hüzün gördüm; Ýçinde çýðlýk çýðlýða yanarken, Sükûtu ezberlemiþ dillerin, Bir dönenge içerisinde tutuþtuðunu. Ne çok sevinç gördüm; Ýçinde hasretle öperken kanadý kýrýk bir kuþu, kucaklaþmanýn verdiði mutluluk ile dönüp durduðunu.. Ve ne çok insan gördüm; Vicdanýný susturacak kadar alçak, Merhametine yenik düþecek kadar zarif, Ne çok insan gördüm.. Bir ömür beklemeye talip olmuþ, meftun bir çölün kýyýsýna kurulmuþ.. Ne çok acýmýz var deðil mi?... Dal dal tutunduðumuz, aðaç aðaç büyüyen, içerimizde... Bir yanýmýz zehir zemberek, bir yanýmýz bahar bahçe...”
Sosyal Medyada Paylaşın:
Şairruhluadam Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.