göktür þu minare; olaðanca ululuðuyla mahallenin tam ortasýnda. o gök minare ki; sahipsiz bakýþlarýn içine hapsolmuþ uyumakta. sýr tutan minare; sýrra kadem basýyor, sessizce devrilirken sol tarafýna. düþtüðü yere bakamam, malum olunur son taþýný koyan cancaza. öyle bir minare ki; ardýndan yitip giderken bir devir, aðlayamazsýn da.
minare; bir devir, bir kuþak, bir sonun baþlangýcý veya bir baþlangýcýn hazin sonu.... her þeye raðmen o bir "minare" içinde ne sesler yanký buldu. Kimi kulak ardý etti, kimi koþtu geldi... þiirdeki minare ise; bir gaye uðruna birlik olan insanlarýn bütünüydü. Gaye unutulup ya da gaye uðruna hizmet edenler yitip gidince minarenin varoluþ sebebi de önemini yitirir. Böyle bir minarenin de yýkýlmasý an meselesidir. Sosyal Medyada Paylaşın:
Mesut Tütüncüler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.