Tanrým! Tanrým sen beni nasýl güzel bir aceleyle yarattýn. . . . Ben bu ayaklarla dar sokaklardan geçtim dar koridorlardan. Her defasýnda bir kere sana çarptým dokuz kusurlu hareketten biriydi. Ama rahat ol kasti bir tekme atmadým.
Fakat bu da bir sýr olsun naftalinli sandukada arz’ý sakladým. . . . Ben bu kulaklarla dengbej dinledim gözlerim kaçýncý Black Mirror bölümünde saymadým deðiþiyordu her þey oyuncular, konu ve sahne ama bu kalple hepsine -amenna- dedim. . . . Ben bu baþaðrýsýyla kaç ibriþim ilmek ördüm þimdi Zodyak çemberinin içinde Mayýsýn onbeþiyim kýsaca bir akrebim ve kendimi yerim
Ama yine bir sýr serçe parmaðýmýn kocaman bir kuþ olduðunu kimselere demedim. . . . Ben bu içimle her sabahýn beþini ipe astým kaç saat intihar etti kaç gün kaç gece yine de Tanrý’nýn eli elimin üstünde öylece yemin ettim
Dedim; bir daha dönersem yüzümü sahte bir güneþe beni göðnümün baþkentinde kara topraklara gömün.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Rüzgâr Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.