o bunu bilmiyor aslýnda bazen uyurken dudaklarýna yanaþýp nefes alýyorum uyandýðýnda geniþ ve anlamsýz zaman parçasýnýn boþlukta sonsuzluða yuvarlanmasý tekrarlamasý uzak bir ýþýðýn önünde
ilk uyandýðýnda sesler deðilde deðiþen sevginin gölgesini düþürmesi korkum kara bulut kayboldu ellerime bakýp yukarý doðru kaldýrdým tuhaftý bana bir þeyler oluyordu
koltuklar halýlar ve desenleri ve küçük ayrýntýlarý ile zamaný bölen ürpertilerin dudaklarýmý dolgunlaþtýrmasý þýmarmasý bu yüzdendi
geceler gündüzlerin üstünü örtü sarýlmanýn iç uyumu uykum ben yine beni seviyorum.
Sosyal Medyada Paylaşın:
molilaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.