DÜŞÜRME SOLUMA

Sözcüklerimden baþka deðerli bir þeyim yoktu, sana verecek!...

Kimini gönlüne yazmak istedim, kalem yazmadý, kimini kulaðýna söylemek istedim, kulaðýn duymadý...

Daðlarýn zirvesinden doðup batan güneþi gibi, sabahlarý sol yanaðýna, akþamlarý sað yanaðýna güldüm görmedin...

En karanlýk gecelerinde, pencerenden odaný ýþýtan ay gibi, ruhunu ýþýttým bilmedin...

Denizlerin dip derinliðinden çýkan dalgalar gibi, koyuna girmek istedim almadýn.

Belmem ki; seninle geçen zamana mý aþýðým, sensiz geçmeyen zamana mý, yada sanamý, sen söyle...

Söyle; yüreðimi esir alan güzel söyle, ben senin Mecnun’un, sen benim Leyla’m iken
Senin Mecnun’un ben deðilmiyim...

Eyy beni aþkla ateþiyle yakan Yücelerin Yücesi; Mecnun’u olmadýðým Leyla’yý, düþürme soluma.

Rüstem Bingöl (55.K)

Sosyal Medyada Paylaşın: