Temaşa

Bir þiir sancýsýnýn
Parmak uçlarýmý istilasýndan
Geriye kalan
Yanýk karanfil kokusu deðil
Bu mýsralar.

Dilsizliðimin lehçesi
Uçurumlara seslenmenin aþkçasý.
Mühürlü dudaklarýma inat
Kelimeleri hançerlemekten
Vazgeçmeyen kalemimin
Sýnýrlarýmý yaðmalayan intifadasý.

Çöllerimi duyuyormusun Þehla
Kýr çiçeklerimin mavisini
Göllerimin kederini...

Ben
Ateþten nefes alan bir ney gibi
Aþkýn avcundan alýp kelimelerimi
Her birine
Ruhumdan bir cüz üflüyorum
Belki bir gün duyarsýn diye sessizliðimi
Kirpik uçlarýnla yaralayýp harfleri
Mürekkebime aþk katýyorum.



Uzat þimdi kollarýný sonsuzluða
Ruhunun kýyýsýna iklimler
Ýklimlerin avcuna bozkýrlar
Irmaklar býrakýyorum.
Seninle sadece lâl bir aþkla deðil
Tomurcuklanan aðaçlar
Dört nala koþuþturan küheylanlar
Itýr kokan rüzgarlarla konuþuyorum

Sen bunu sadece bir þiir sanýyorsun
Oysa ben
Her bir kelimenin esrarý için
Kaç sükutun canýný yakýyorum

Dilersen hiç öðrenme lisanýmý
Ben sana seslenmenin
Kalbimde býraktýðý hazdan hoþlanýyorum.

Yaðmurlarýna gökkuþaðý serpen güneþim ben
Tebessümüne dolan ay ýþýðý
Parmak uçlarýna dokunan karanfil

Görmek istiyorsan eðer beni
Kalbinde ki aynaya eðil
Kendini sende seyreden aþkým ben
Baþka HÝÇ bir þey deðil.
Sosyal Medyada Paylaşın: