ayrýlýk,
ehliyetime el koymuþtu
güya az zamanda çok yol katedip
hýz limitini aþmýþtým aþkým
pardon
aþkýn diyecektim
çok özür aþkým !
kalbi arabaya benzetmek þýk durmayacak þiir dilinde
lakin
dil benim
kalem de senden alýnca kelam diye ilhamý
salla gitsin..
otobüsü saða kýrýp
usulca yanaþtým
kalbinin sol yanýna aþkým
yani bana göre sað
sana göre sol
þaþýrmasýn kalbin
-diye söyledim aþkým
ayný hattýn üstünde meþke gidecek yolda bekleyenler vardý sen gibi
otobüsün ön camýnda ben" yazýyordu
kimse binemezdi
SEN gibi..
kapý açýlýrken çarpmasýn diye mesafeyi korudum
zira çok kiþinin ah izi kaldý
üstüne iyilik
bana saðlýk olurken
lütfen,
dikkat et aþkým
adýnla seslendim hoþ geldin’ diye
adýn, iki heceydi boynundaki kolyede
þaþýrdýn tabi ilkin
adýmý nerden bildi dedi iç sesin
bozuntuya vermedim o an
dedim ki,
adýn hep kalbimde..
o ara yalnýzlar rýhtýmýndan biri geliyordu
rüzgarla daðýlan saçlarý
yosun tutan elleri
ah keþke biraz erken geleydi
ki kaçan her otobüs balýða benzer
hayýr hayatým sana demedim
meþke kadar sabret
o bana yeter..
ha bu arada unutmadan,
daha önceden karþýlaþtýk mý seninle
hani yollar üstüme yürümesin sakýn
ayrýlýktan zor kapmýþým ehliyeti
kazaya kurban gitmesin aþkýn..