Göçüp gidiyorum

Ben yüreðimde açan gonca gülü
büyük bir aþk sanmýþtým...
Hiç usanmadan...
Her gün...
Ýç çeke çeke...
O gülü koklayýp, hayallere dalmýþtým...
Meðer,
Yarin gözü kör, kulaðý saðýrmýþ...
Yalaný bol, sevdasý aðýrmýþ...
Aþkýn romanýný yazýyorum derken
tüm yazdýklarým ölüm fermanýmmýþ...
Ölüm fermaným...

----

Aylarca yazdýklarýmla aþkýn fermanýný
elimde sandým...
Her gün okuyup okuyup
güzel hayallere daldým...
Yarim, ben seni canýmdan daha da öte
can saydým...
Meðer Senin,
aþkýn da, sevdan da yalan dolanmýþ...
Yalan dolan...

----

Yazýk oldu bizim sevgimize...
Bak, ayrý düþtük sonunda ikimizde...
Kaybetmekten korktuðun için
söylediðin yalanlar,
sonumuz oldu senin sayende...
Ýnanmýyorum artýk...
Ne aþka...
Ne de sevgiye...
Sen olmadýn ya,
baþkasý da olmayacak,
sonsuza dek bu kalbimde...
Olmayacak...

----

Bu yüreðimde yaktýðýn
nasýl bir yangýn...
Nasýl bir ateþ ki...
Alev alev kavuruyor içimi...
Yakýyor, eritiyor beni...
Ey Sevgili...
Al küllerimi, koy bir kavanoza...
Sahili olmayan denizlere dök,
rüzgarlarla savur beni...
Ben bu dünyada hiç
gün yüzü görmedim ki zaten...
GÖÇÜP GÝDÝYORUM iþte...
Sen’de...
Yalan aþkýnda...
Tek baþýna yaþayýn þimdi Beni...

Yazan : Recep Hamza


Sosyal Medyada Paylaşın: