Karamsar dý gün Umutlar talan olmuþ, Kolu kanadý kýrýlmýþ, Allah ým bana da güneþ doðar mý diyordu kadýn. Kar tanelerinin inceden inceden yaðdýðý Serin bir hava vardý dýþarýda Sessizlik dem vuruyordu geceye Sadece nefesini hissettiði Gülücüklerinin silindiði anlara gebeydi. Üzgün, mutsuz bir o kadarda bedbaht tý, Tâ ki o iki kelimeyi duyana kadar. O an hiç bitmesin hiç gitmesin diyordu. Bir anda sol yaný sýzladý, Ayaklarý yerden kesildi. Neredeyse elindeki telefonla yere yýðýlacak gibiydi. Þaþkýnlaþtý, Daðýldý iki kelimeyi yan yana getiremez halde dili lal di. ’ ’ SENÝ SEVÝYORUM ’ dedi adam. Kollarýndan geçen kaný tüm vücudunda hissetti kadýn. Afalayýþý bir baþkaydý, Aklý sanki yerinde deðildi. Tok ve derinden gelen sesle kendine geldi ’Alo orada mýsýn?’ Suskundu susuyordu, Dakikalarca konuþamadý. Öylece kaldý, Ne diyebilirdi ki? Ýçindeki sevgiyi inkar edemezdi! Sadece kýsýk bir ses tonuyla: “Bende seni,” diyebildi. “Bende seni....”
Sosyal Medyada Paylaşın:
aleyna ırmak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.