Bulutlar gökyüzünü gezerken
Zaman su gibi akýp geçerken
Neden gelirsin ki aklýma sen.
Karanlýk dünyanýn karanlýðýný izlerken
Gökten bir yýldýz daha kayarken
Neden gelirsin ki aklýma sen.
Sahilde yürürken, çay bahçesinde otururken
El ele tutuþan aþýklar önümden geçerken
Neden gelirsin ki aklýma sen.
Kafamý yastýða koyarken
Dertlerle kendimden geçerken
Ölüme meydan okurken
Neden gelirsin ki aklýma sen.
Tam da unuttum derken
Yüreðimi sustururken
Maziyi aklýmdan silerken
Neden gelirsin ki aklýma sen.
Yaðmur yaðarken
Dertlerim ýslanýp dahada aðýrlaþýrken
Yalnýzlýkla dertleþirken
Neden gelirsin ki aklýma sen.
Hayaller kurarken, özlenilenleri düþlerken
Gözümden bir damla yaþ daha eksilirken
Neden gelirsin ki aklýma sen.
Yoklarýn varlýðýnda kaybolurken
Kendimi özümü bulmaya çalýþýrken
Hayatýmý karartan tek heceyi düþlerken
Neden gelirsin ki aklýma sen.
Dertlerime aðlarken, halime gülerken
Aynada aðaran saçlarýma bakarken
Kendi kendime öðütler verirken
Neden gelirsin ki aklýma sen.
Sohbetlerde adýn geçerken
Susmuþ yüreðim hýçkýrýða boðulurken
Yalan dünya gözümden silinirken
Neden gelirsin ki aklýma sen.
Yunus Emre ÖZBAY
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.