Öyle hýzlý bir koþuymuþ ki, zaman aðýr aðýr geçmiþ algýda defalarca sararmýþ aðaçlarda yapraklar fark edemeden bile henüz devasa aðaç olmuþ fidanlar
Öyle hýzlý bir koþuymuþ ki, zamanlý zamansýz ölümlerle habersizce sessizleþmiþ etraf, yalnýzlýðýn sancýsý hançer olmuþ da koþu yolunun daralan düz yokuþlarýnda seçenekli tüm yollar tükenmiþ
Öyle hýzlý bir koþuymuþ ki, mâtemi giyinmiþ bir kalabalýk sanki yetiþmek için adýmlarý hýzlandýrmakta, önde boþ bir çerçeve taþýnýr gibi çelenge sarýlý yoksa biri mi varmýþ, kim o? omuzlardaki o sandýðýn içinde
Öyle hýzlý bir koþuymuþ ki, yaþamadan yaþanýp bitivermiþ gibi, bir ‘varmýþ’ ya da her nasýlsa Anýmsanan bir âný bile, hiç ‘yokmuþ’ belki de...
Mustafa Fahlioðullarý - Aralýk 2018 Mersin
Sosyal Medyada Paylaşın:
mustafafhl Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.