hüzünlerimiz çarpýþtýðýnda meçhul bir öykünün satýr aralarýnda sadece yaralarýna þefkatle dokunmuþtum yoksa aþk defterimde ihtimalim bile deðildin..
o yüzden hiçbir mutlu son yakýþmazdý bize ne tenime giydirdiðin arzular ne de kim bilir kaç kiþiye daha söylediðini bildiðim aþk sözlerin avuçlarýndan kayýp giderken tutamazdý ellerimden bilmezdin ki, yaralý ruhuma konduracaðýn bir buseydi tek derdim
ben sardýkça yaralarýný gidip en yükseðinden düþerdin uçurumlara kederli bir çýðlýk gibi acýtýrdý içimi her düþ(üþ)ün
kalbin her kanadýðýnda sýðýnýrdýn þefkatime iyi hissedinceye kadar benimdin sonra hüzünlerini doldurup gönül bahçeme giderdin yeni aþklar biriktirip, yeni yaralar açmaya..
iflah olmaz bir düþ cambazýydýn sen girdiðin her düþün koynundan eksilerek çýkardýn binlerce hayale gebe kalýrdý günübirlik yataklarda gecenin þehveti sonra binlerce intihara.. anlamazdýn..
birbirimizin ihtimali bile deðildik olsa olsa suistimaliydik..
ben kendi yaralarýmý unutturan yaralarýný sevdim
sen yaralarýna tuz diye bastýðýn tenimdeki terimi!
Filiz
02.12.2018
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mısrâ-i Âzâde Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.