O kadar vahimdi ki ortam, Her yeri sarmýþtý düþman. Ortada ne ordu kalmýþtý, Ne de bir kumandan…
Vatanýn bu haline, Alýþkýn deðildi ahali, O günlerdeki düþman mezalimi Ýnsanlarý canýndan bezdirdi…
Ýstiklal arayýþý sardý Anadolu insanýný Had safha da olsa da cahillik Ýçleri; vatan aþkýyla yanardý…
Bazýlarýnca; Ýmkânsýz gibi görülse de Düþmanýn yurttan kovulmasý ‘’Geldikleri gibi gidecekler’’ diyen Anafartalar Kahramaný Bir Mustafa Kemalleri vardý…
Masmavi gözleriyle Sarý bir kurt gibi Avýna odaklanabilen Bir bakýþý vardý…
Henüz daha çýkmadan bir yola Kafasýnda tasarlardý bir rota Kalsa da tek baþýna Kararýndan dönmezdi asla…
Güvenirdi o yurdun insanýna Hakir görmezdi asla O kadar da inanmýþtý ki; Anadolu Halkýna…
Düþman kaçarken dörtnala Geride kalan ev ocak ne varsa Acýmadan yakýyordu hunharca…
Durum böyle olunca; Dayanamasa da yüreði Eline kapan tüfeðini Düþtü düþmanýn ardýna Baþladý bir kovalamaca