Umut, en umarsýz düþlerden esirgemiyor ise ýþýðýný,
bende,
boðazýmda düðümlenmiþ ilmikleri çözüyorum sevginle sevgili.
yokluðun yoksulluk,
özlemin, güneþi firar gökyüzü biliyorum.
Yinede eksiltmiyorum zulamdan aþkýn kutlu mührünü.
Yalnýzlýðýn anlamýný keþfettiðimden beri,
bir tek senli günleri dahil ediyorum geceme.
bilirsin gün ortasýnda aðlayamam,
aydýnlýkta dile getiremem ismi saklý hüznümü.
bu yüzden,
bir hayal öpücüðü kondurmadan önce uyku,
gecenin mürekkebine banmýþ,
ölüme meydan,
hasrete ferman þiirler tutuþturuyor
ýslak imzalý karanlýk gözlerime.
Bir türlü içime sinmiyor sevgili !
yokluðunda neþesini kaybeden bu þehrin,
tüm sokaklarýnda tek baþýnalýðý arþýnlamak.
Kime sorsam
"Kuþlar bile yalnýz ölüyor,
dil kuruyor,
kalp çürüyor zamanla" diyor.
söyle
kabulü mümkün mü vehameti aslýndan beter bu söylemi.
Aslýnda suç benim...
dinlemeliydim gidelim dediðinde.
devinip durduðum sýð ömrümün hesabýný kesip gitmeliydim koþar adým.
çünkü;
kazancýmý kayýplarýmla çarptýðým zaman,
elimde boþ bir pusula gibi sýfýr kere sýfýr kârýmýn ederi.
örselendikçe ruhum,
cebime sýkýþtýrdýðým yalnýzlýðý harcamýþým yýllar yýlý
ve adýna yaþamak demiþim yeminsiz yalanlarýn.
Birazdan sabah olur.
ilkel bir çýðlýkla,
sabýrsýz aç martýlar tüner
sensizliðin göz sýzýsý kýyýsýna.
Artýk geçte olsa biliyorum ki,
en uzun yolculuklar küçük adýmlarla baþlar.
sýradan veya kusurlu piþmanlýklara izmarit basýp,
gözümü karartarak kendimle gitmeliyim bencilce.
terk etmeliyim,
þakaklarý öfkeden seðiren yalnýzlýðýmý.
ki,
yeniden doðmalýyým seninle,
huzurun salkým söðüt sinesinde,
gümüþ bir þafak vakti.
Dilek USTA